
Nie je to wiedzec, czë czej w 1586 r. bëtowsczi lëtersczi pastór Szimón Krofej òdbiérôł z gduńsczi drëkarnie jesz wòniącé smarą „Duchowne piesnie Doktora Marcina Luthera i ynszich nabożnich mężów. Z niemieckiego w sławięsky jęzik wilozone”, jaczich béł aùtorã, mëslôł so, że za wnet pół tësąca lat chtos je bãdze spiéwôł. Barżi pewné je to, że w pòłowie XIX s. Kaszëbi protestancë, òstatny, co ùżiwelë rodny mòwë w Pòmòrsce w swòjich swiãtnicach, bòjelë sã, że pò nich ju nicht nie zazdrzi do krofejowégò spiéwôrza. I pò prôwdze bez wiãcy jak stolecé nicht nie spiéwôł nëch piesniów. Jaż pôrã lat dowsladë wzãła sã za nie mùzykòlożka dr hab. Witosława Frankòwskô z pòmòcą sw. pamiãcë prof. Jerzégò Trédra, co pòdpòwiôdôł brzëmienié XVI-stalatny mòwë, òdtwòrzëła jednã z „Duchownëch piesniów...”. Kònkretno „Panie, racz mnie wspomagac” (na melodiã chòrału „Hilf Gott das mirs gelinge”). W przeszłą sobòtã mielë më leżnosc wësłëchac ji we Wejrowie òbczas kòncertu „Pòd jednym niebã” w Mùzeùm Kaszëbskò-Pòmòrsczi Pismieniznë i Mùzyczi. Spiéwôł Vox Intense Ensemble. Chto nie béł, mòże wlezc na starnã YouTube. Je cekawé, co bë so pòmëslôł naji Krofej na taką mùzykã?
P.D.
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!