
„Szurek i Szëja òpòcuszkù szlë na swòje place na widownie. Wëzdrzało, jakbë nikòmù nie chcelë wadzëc w słëchanim drëdżégò spiéwaniô. Równak terô, nawet czejbë głosno gôdelë, nicht bë jich nie doczuł. Wała zwãkù, jakô szła òd méstra a mésterczi, mia stransowóné wszëtczich, chtërny nalezlë sã na ji drodze. Òkróm Gapichë. Stôrô ju dôwno zdezaktiwòwa swòje pażewczi, a w ù- szach mia specjalné zawadë, jaczé pùszczałë leno to, na co akùrôt mia chãc. Równak Szurek i Szëja ni mielë taczich zawadów. Gapicha nie wiedza téż nic, żebë chto jima zdezaktiwòwôł pażewczi. A z tima co sã dzeje? – pòmësla, czej w parmieniach prawie włączonëch reflektorów dozdrzała tëch dwùch. Szlë za grzeczno, nigdë nie bëlë tak ùskòczny, òstróżny. Zarô jima wëgarnã, mielë prowadzëc Józa a to jegò dzéwczã, a jidą, jakbë nie bëlë fëlsztmenama – mësla, czekającë jaż duńdą blëżi”.
Dwanôsti dzél „Pażewczi” do pòsłëchaniô niżij.
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!