Ich życie nie było łatwe

Średnia wysokość kobiet osiągała niespełna 160 cm, mężczyzn nieco powyżej 170 cm. Nie tylko tego dowiedzieliśmy się dzięki badaniom kości dawnych bytowiaków, które przed ponad 20 laty odkopano na placu Garncarskim w centrum miasta.

Kiedy w latach 2001-2002 poznański archeolog Piotr Chachlikowski odkopywał fundamenty dawnego kościoła św. Katarzyny w Bytowie, światło dzienne po kilkuset latach ujrzały kości pochowanych tam bytowiaków. Wokół i w samym kościele składano ludzkie szczątki od XIV po koniec XVIII w. Ich badaniem zajął się słupski antropolog Franciszek Rożnowski razem z córką Lidią Cymek i synem Jarosławem Rożnowskim. W ich ręce trafiły kości pochodzące od niemal 140 osób. Przy czym ok. 60% należała do dorosłych, a reszta, czyli niespełna 40%, do dzieci i młodocianych (to znacznie wyższy niż dziś odsetek).

Analiza szczątków pozwoliła wyliczyć średnie wieku dawnych bytowiaków. I tak, mężczyźni dożywali ponad 45 lat, zaś kobiety nieco ponad 41 lat. Warto zwrócić uwagę, że dziś średnia jest ok. 2 razy dłuższa i to panie żyją dłużej niż panowie. To drugie wynika przede wszystkim ze zdecydowanie niższej śmiertelności kobiet podczas porodów.

Wykopane kości wiele mówią również o zdrowiu osób, do których należały. Dawni bytowiacy mieli mocno zużyte zęby - korony trzonowych były mocno starte, części zębów brakowało. To świadczy o niskiej higienie jamy ustnej. Z kolei inne kości wskazywały na ciężką pracę oraz niekorzystny wpływ zimna i wilgoci, co prowadziło do licznych zwyrodnień.

Grzebania ludzi wokół dawnego kościoła zaprzestano najpewniej w końcu XVIII lub na początku XIX w. Prace prowadzone przez Piotra Chachlikowskiego nie były pierwszymi robotami ziemnymi, w których wydobyto kości dawnych bytowiaków. Wcześniej, m.in. podczas budowy kamienic przy ul. Wojska Polskiego, także na nie natrafiono. Wtedy jednak nikt ich nie przebadał. Szkoda, bo większa próba pozwoliłaby na lepsze poznanie dawnych bytowiaków.