
Spòwiédz bezpańsczégò psa
Mój dobri Bòże
Jak bë tu zacząc, kò wszëtkò i tak wiész
I znôsz mòje òczë, a w nich smùtkù céniã
I tã mëslã, co głëchò zwòni
Na cëż Cë tu jem
Szczeknã z redoscë, żałoscë czë gòrzu
Knëpel cësniony jednaką je òdpòwiedzą
Przebiégóm òcemnicą òkòma zôgrodów
Zgłodniałi słowa barżi jak chleba
A bierzą mie za złodzeja
Wëbaczë, ale czãsto zôzdrôscą grzészã
Tëli nëch pańsczich wiesoło merdô
Ùbëtno sã smùląc do swòjich bògów
A dlô mie zëmné są nawet cepłé nocë
Wiém, że nie jem na swiece jedinym
Co kòl nóg Twòjich chcôłbë pòleżëc
Bez strachù
Przed kamieniem, kòpnienim
Krzikã głosniészim jak mòje skòmlenié
Le Të sã dzelisz dlô wszëtczich jednakò
Ach, wiém, żebrac téż je grzéch
Chòcbë leno ò mgnienié rãczi cepła
Na spùszczonym łbie
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Komentarze opinie