
Dzys pùblikùjemë wiérztã, jaką Hana Makùrôt dobëła w II Òglowòpòlsczim Kònkùrsu Jedny Wiérztë „Liriczno na Kaszëbach” miona Wacława Pòmòrsczégò.
Rapòrt ò swiãti pòezje z bezdomôcégò zómkù
Bezdomôcy zómk. Centralnô rujina.
Pòmnik zwłoków chrząszczelów,
céniów pajków ë czôrnëch żabów.
W swiãtim niespòkòju
nocny mòtilk bije skrzidełkã
swiécznik zapùscony w cemżë.
Niech bãdze swiatłosc!
Westrzód głëchòniemëch òbrazów
na nagùszinczich scanach
kamiannô dësza zómkù
drze gnôtë insektów,
z òpim zjôdô cëszënã
na stôré lata gotikã pisze
mòcną pòezjã, rozpôlô zëmã
ë piescy piesniã bijącą z piersë.
Niech bãdze pòchwôlonô!
Zamieszkałô przez ùszłotã
zamkłô w se szafa pałacowô
wëpùscywô tã mòdlëtwã Mùzów,
wskrzesziwô wëòbrazniã szãtopiérzów.
Rozmajité gatënczi. Głosu ë òdgłosu.
Słowò z całów swiãti pamiãcë.
Niech sã swiãcy szarża zastãpów!
Wiednowdôrny wiek pò wiekù
krëszi jak krëszënã czas,
jak kamianny aniół bezspiczno –
pòezjô piescy stôri strach,
co z dëszą jidze na remieniu.
W zómkù dôwô tej òsadnąc dëchóm
za dwiérzama dobrégò ë lëchégò
westrzód drzewów w jaskrawëch ògródkach
ta Mùza fùtrëje trôwã ë niebòwschòdë
sztélizëje łiskã. Wiatrë historie wësôdzô
w lëft, cobë niosłë na krzebtach
piesniã przódków jak wëmarłi chléb
w bòlenim przejistoczony w sztëczk nieba.
Nimò bólu niech sã zómkù mùrë pną do górë
na ògònie anioła niech swiãtô pòezjô wzlecy
w òbjãcach miãsniów gwiôzd
w òbjãcach lëstków prôwdë!
Niech wszem bãdze pòchwôlonô!
Niech sã zómkù mùrë wiją prost do górë!
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Komentarze opinie