Reklama

„Wiéj sztorëmie, wiéj sztorëmie!” wiérzta Tarasa Szewczenczi

Kùlturowniô

04/03/2022 16:51

Etnograf, fòlklorista, malôrz, a przede wszëtczim pòeta. Je jednym z nôwôżniészich ùkrajińsczich pisarzów. Taras Szewczenkò, bò ò niegò jidze, je dlô nich tim, kim dlô Pòlôchów je Adóm Mickiewicz, a dlô Kaszëbów Aleksander Majkòwsczi. Jedna z jegò wiérztów „Zôpis” nalazła sã w strëmiannikòwi „Pòmeranie” (pierszi rôz ùkôzała sã pò kaszëbskù w 1989 r.). Le nie je to jedurny dolmaczënk jegò dokazów na kaszëbsczi. W 2006 r. „Dumkã” przedolmacził Stanisłôw Janka (do przeczëtaniô niżi). Nen ùsôdzk wëszedł w „Pòmeranie” (nr 1/2006)

Dumka

Wiéj sztorëmie, wiéj sztorëmie!
Të z mòrzã pògadôj.
Zbùdzże jegò, grôj stolëmnie.
Wòdë sã zapëtôj,
A gdze mój mùlk, czë znajesz të,
Gdzeż gò zapòdzało,
Mòdré mòrze, wòdo wiész të,
Gdzeż të gò zagnało.
Żele òna mùlka wzãła,
Tej w wałë ùderzë,
Jô gò ale mdã szukała,
W naj miłotã wierzã.
W gòrzczim mòrzu sã ùtopiã,
Mòrzëcą sã stanã,
Do spódkù jaż sã dokòpiã,
I w głãbi òstónã.
Jô nalézã tam mùleczka,
Sercã jô mdã lnãła
Do bëlnégò kòchaneczka,
Wòda bdze drëżała!
Żelë òn je gdzes dalekò,
To të wichrze znajesz,
Gdzeż òn chòdzy, nëkô.
Pògadôj z nim, të wiész,
Żelë òn płacze, jô téż płaczã.
Czej nié, to sã smieje.
W zgùbie dëszë sã parłãczą,
To szôlińc wej wieje.
Wez tej przenies dëszã mòją,
Tam gdze mójk so leżi,
Niech kalënë snôżé stoją
Na mòdżiłce swiéżi.
Niech mù bãdze w cëzym pòlu,
Tam dalek seroce,
Dzéwczã wespół na tim môlu,
W serc miłosnym sploce.
Czej zakwitnie tak wieleczno,
Kwiatama czerwiono.
Zakrëje gò céń milecznô,
Przed stopą òchroni.
Wiéj sztorëmie, wiéj sztorëmie!
Të z mòrzã pògadôj,
Zbùdzże jegò, grôj stolëmnie,
Wòdë sã zapëtôj…