Na wdôr nôlepi 11. numer

Ò Zymkù, to je ò Zéńdzenim Młodëch Ùtwórców Kaszëbsczich, jem sã doznôł dosc pòzdze. Nié mòje pòkòlenié, nié mòji znajomkòwie, z Bëtowa nicht do nich nie pisôł. Równak pòzdrzatk na to, co prawie nôlégô pisac, mielë më równy.

Wëbieranié bùlew a slepé zazdrzenié w przeszłotã, nié żebë zarô lëché, kò za wiele tegò bëło, za wszãdze…

Szukelë za nowim, za nalézenim dlô rodny mòwë barżi ùniwersalnégò placu, pasownégò do prawie zaczãtégò trzecégò tesãclecô. Temù jem słôł swòje do jich heftu, chòc zymkówcã nie òstôł. Nié jô jeden. Za czim ò tim pisac? Leżnoscą je 20 lat, jaczé prawie mërgnãłë òd pierszégò zéńdzeniô zymkòwégò karna i wëdôwizna, jakô na jegò wdôr prawie wëszła z drëkarnie.

Czej më sã spòtkelë z Michôłã Pieprã, jesmë ùmëslëlë warkòwnie dlô młodëch piszącëch. Pózni më sã zeszlë we wejrowsczim mùzeùm. Tedë direktorã béł Bògùsz Breza, baro rôd z tegò, co më robilë. Jak mie sã zdaje, to Grégór Schramke wëmëslił pòzwã Zymk. I tak to ju pòszło. Z piersza më sã schôdelë pôrã razë na rok. Chto chcôł, ten zazérôł, më bëlë karnã wòlnëch lëdzy, co nie chcelë pisac lëdowim szëkã, ale normalno, dzysôdniowò. Tedë nie bëło “Stegnë”, tej më wëdôwelë swòje heftë. Pòmôgôł w tim Jark Élwart. Zymk nie béł stowôrą, fùndacją, le niefòrmalnym karnã. Në pózni lëdzë sã rozeszlë i to sã skùńczëło – wdarziwô Rómk Drzéżdżón. Bez karno przeszło pôrãnôsce pòetów, prozajików, ùtwórców dramatów. Òkróm nich jesz gôrsc pisa do jich heftów. Do grëpë wëszło jich 10. Slédny numr w 2011 r. Zymk sã równak nie skùńcził. Zymkówcë piszą do dzysô, a jich pòzdrzatk na pisanié w rodny mòwie mô mòcny cësk na kaszëbską lëteraturã.

W tim rokù na wdôr 20. roczëznë pierszégò zéńdzeniô Mùzeùm Kaszëbskò-Pòmòrsczi Pismieniznë i Mùzyczi we Wejrowie przërëchtowało heft nr 11. W strzódkù wiérztë i pòwiôstczi 30 dzysôdniowëch ùtwórców. Kòòrdinatorã wëdôwiznë je Matis Klebba. Dzélek 11-gò “Zymkù” bãdze mòżna przeczëtac w naszi Kùltùrownie. Lektura całégò heftu téż je cekawô, chòc témë, fòrmë a rówizna rozmajité.

Wôrt przeczëtac.

P.D.