Mómë bëlnëch artistów

Òbczas czerwińcowëch warkòwniów dlô piszącëch pò kaszëbskù bëło m.jin. zéńdzenié z Jerzim Stachùrsczim, laùreatã medalu „Zasłużony dla Kultury – Gloria Artis”, kómpòzytorã, pòetą, czedës mùzycznym czerownikã teatrów „Tęcza” w Słëpskù i „Miniatura” we Gduńskù, a téż direktorã Spòdleczny Szkòłë w Czeczewie. Më z nim gôdelë m.jin. ò lëteraturze i mùzyce.

Wasz kaszëbsczi pòeticczi debiut to bëło piãc wiérztów, jaczé ùkôzałë sã w „Pòmeranii” w 1977 rokù. Dobëłë òne w pierszim lëteracczim kònkùrsu zòrganizowónym przez gduńsczi part Kaszëbskò-Pòmòrsczégò Zrzeszeniô. Òd te czasu jesce wëdôwelë wiele, ale wierã taczé prôwdzëwé lëteracczé „wëbùchniãcé” jesce mielë w 90. latach XX wiekù.

Na zôczątkù 90. lat zaczãłë pòwstawac radiowé aùdicje pò kaszëbskù, a pózni jesz kaszëbizna pojawiła sã w telewizji. Bëłë tej pòtrzébné nowé dokazë. Jô pisôł przede wszëtczim spiéwë, òne sã widzałë, to jô twòrził corôz wiãcy. Tej pòwstałë mòje dokazë na binã „Jastrë” i „Przedkòwò”, wiôlgòpòstné piesnie i wiele jinëch ùsôdzków. Słëchińcowie i òbzérnicë zachãcywelë, żebë dali pisac, to dodôwało mie mòcë i chãcë do robòtë. Te tekstë i melodie òstałë zebróné m.jin. w ksążce Piesnie Rodny Zemi, jaczi wespółaùtorama są Eùgeniusz Prëczkòwsczi i Tomôsz Fópka.

Môce jaczé swòje lubòtné kaszëbsczé spiéwë?

Widzy mie sã np. dokôz z Tómkã Fópką „Jak blónë”. Z nim më téż zrëchtowelë platã z biesadnyma spiéwama – Wiwat, biesada, a na ni je dokôz „Ju tëli lat”, jaczi téż je jednym z mòjich ùlubionëch. Z Genkã Prëczkòwsczim jesmë aùtorama „Matkò Bòga” i „Kaszëbë,

Kaszëbë” – to je prôwdzëwi kaszëbsczi hit – ale téż móm napisóne z nim kòlãdë: „Zrodzony na sankù” i „Kòlãda od serca”. Z nëch gòdowëch spiéwów lubiã téż pòspólné z Tómkã „Serce wilijny nocë” abò „Swiéc nóm gwiôzdo” z mòjima słowama i mùzyką Wòjcecha Bratka. Wiedno czëjã bùchã i redotã, czedë czëjã, jak lëdze je spiéwają, nawetka czej nie wiedzą, że jem aùtorã tëch dokazów.

Całô gôdka z Jerzim Stachùrsczim w nônowszi „Pòmeranii”.