Czy ćwiczenia fizyczne są skutecznym wsparciem w terapii zaburzeń nastroju?

Zaburzenia nastroju to przypadłość, z którą mogą borykać się pacjenci w każdym wieku. Odczuwane są one na stałe lub epizodycznie. Mogą być jednym z objawów depresji i świadczyć o poważniejszych chorobach psychicznych, jak mania i zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Funkcjonowanie emocjonalne to jeden z aspektów, który znacznie poprawia jakość życia. Dlatego warto zastanowić się nad tym, czy aktywność, na którą każdy może sobie pozwolić, może być pomocna w terapiach zaburzeń nastroju.

Uwzględniając ćwiczenia fizyczne w terapii, można osiągnąć poprawę w całym procesie leczenia. Systematyczna aktywność może ogólnie wpływać na jakość życia w jego fizycznej sferze, ponieważ poprawia ogólną kondycję organizmu, a także doskonali orientację, zręczność, zwinność. Jest sposobem na dolegliwości ze strony układu krążenia, stawów czy samego kręgosłupa. Jest także środkiem na lepsze dotlenienie organizmu. 

Należy jednak pamiętać, by traktować aktywność fizyczną jedynie jako wsparcie terapii. Zaburzenia nastroju wymagają konsultacji lekarskiej. Specjalistycznej pomocy należy szukać np. u psychiatry: https://enel.pl/lekarze/warszawa/psychiatra_144/.

Wpływ aktywności fizycznej na zdrowie psychiczne

Aktywność fizyczna może przybierać najróżniejsze formy, być dostosowana do zdrowia i kondycji każdego pacjenta. W zależności od potrzeb wykorzystuje się ją w celu redukcji stresu, odprężenia, odwrócenia uwagi, uspokojenia negatywnych emocji. Umożliwia odzyskanie równowagi i poprawę jakości samego snu. Może przybierać formę dynamicznej aktywności lub wręcz odwrotnie — relaksacyjnej, ukierunkowanej na odprężenie i wyciszenie.

Mówiąc o ćwiczeniach fizycznych w tym aspekcie, nie można zapominać również o ich pozytywnym wpływie na zdrowie psychiczne. Mogą one pomagać w redukcji intensywnego napięcia, lęku, przygnębienia. Są sposobem na radzenie sobie ze stresem, ale i również gniewem i frustracją.  W długoterminowej perspektywie uznaje się je za jeden ze sposobów terapeutycznych łagodzenia zaburzeń nastroju.

W psychoterapii można spotkać się z podejściem do pacjenta, w którym uważa się go za ofiarę, czyli osobę pokrzywdzoną przez los i cierpiącą na zaburzenia nastroju. Traktowanie pacjenta tylko i wyłącznie w ten sposób nie przynosi oczekiwanych rezultatów, ponieważ postrzega go jedynie w kategoriach kogoś, kto potrzebuje pomocy i nie do końca w pełni uczestniczy w terapii. Jest wyłącznie kierowany, zamiast wykazywać samodzielną inicjatywę.

Psychologia pozytywna, która wykorzystuje w procesie terapeutycznym aktywność fizyczną, uczy pacjenta, jak nabierać odporności psychicznej i wzmocnić się emocjonalnie w trakcie różnych życiowych zmagań obniżających jego nastrój. Takie podejście charakteryzuje się głównie tym, iż w trakcie terapii uczestnicy nie skupiają się wyłącznie na słabych stronach pacjenta, ale kierują jego uwagę przede wszystkim na jego mocne strony. Holistyczne, kompleksowe podejście umacnia w pacjencie jego pozytywne cechy, myślenie i sposoby radzenia sobie z trudnościami, w czym bardzo pomocne są wspomniane ćwiczenia fizyczne.

Jak ćwiczenia fizyczne mogą poprawić nastrój? Prócz ich podstawowego wpływu na kondycję fizyczną, odgrywają również bardzo dużą rolę w pracy mózgu, dotlenieniu komórek, a tym samym usuwania toksyn z organizmu. Z kolei dzięki poprawie krążenia i lepszemu ukrwieniu mózgu pacjenci zauważają u siebie poprawę koncentracji i pamięci. Ich potencjał energetyczny jest prawidłowo rozłożony w ciągu dnia, co ułatwia regulację snu, szczególnie gdy ćwiczenia mają miejsce systematycznie rano i wieczorem.

Co ważne, aktywność ruchowa powoduje produkcję endorfin znanych jako hormony szczęścia. Te z kolei uspokajają, wprawiają w dobry nastrój, obniżają poziom stresu. Poważne potraktowanie ćwiczeń i wdrożenie ich do leczenia zaburzeń nastroju może pomóc odnieść lepsze i trwalsze rezultaty w prowadzonej terapii.