
Czejbëm mia wërzec żëczenié òstatné
Takô narôz sã głëchòta w mëslach zalégô
Jakùż nalezc pasowné, jediné
Bë sã naceszëc jesz, żëcô szczescé pòczëc
Rojitwów jesz tëli niezjisconëch
Rézów daleczich i blisczich planowónëch
Ksążczi, filmë, smaczczi swiata wszelejaczé
I cëż òne znaczą razã w ti chwilë
I wiele jesz czasu móm na tã żëczbã
Czë jak w teatrze zwónk pierszi, i drëdżi, i trzecy
Nim widë zgasną na wieczny widowni plac zając nakôże
Czë leno zblaknie swiat jak stôri paragón
I żóden sã òbrôz nie zapisze pòd òpôdającą pòwieką
A zwãczi scëchną niczim krzik òdlatëjącëch ptôchów
Czë lżi bë bëło czëjąc cepło rãczi blisczi
Abò chòc z gromicë wòsk skapùjący
Czë słowa niewërzekłé jesz mają znaczenié
Bële nikòmù w sercu nie bëc kamieniã
Jedno żëczenié...
Bez strachù, Bòże, pòwierzëc sã Cebie
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze mogą dodawać tylko zalogowani użytkownicy.
Komentarze opinie