
„Pòznelë, to béł Szurek. Pòmalë szedł do stëdnie a przëzérôł sã na stronë, kò jich nie dozdrzôł. Józ pòkôzôł Pùlce, żebë pò cëchù weszlë na trapë. Sënãlë pòmalinkù z òczama co chwilã czerowónyma w plecë Szureka. Òstróżno stãpiéń pò stãpniu zaczãlë piąc sã na górã. Józ ju zaczął sã ùsmiechac czej...
A wa gdze? - zawarknął do nich z górë znóny głos. To béł Szëja. Stojôł z rozwiartyma rãkama, jedną machlôł, pòkazëjącë, że mają schôdac nazôd. Nierôd mùszelë wracac do stëdni. Tam prawie stojôł Szurek.
Co z wama dzysô je? Łbë wama sã zważëłë, òbarch jaczi? - kąslëwò zaczął Szurek”.
Dzewiąti dzél „Pażewczi” do pòsłëchaniô niżi.
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!