Reklama

Janusz Mamelsczi nie żëje...

Kùlturowniô

19/04/2022 21:41

Taczé wiadło òd wczora pòjôwiało sã na rozmajitëch internetowëch starnach. To doch wcyg nie je do wiarë. Westrzód nas, Kaszëbów, bëło cãżkò sã z tim pògòdzëc.
Kim béł Janusz? Znelë jesmë gò jakno szkólnégò kaszëbsczégò jãzëka w Stajszewie, aùtora dokazów (m.jin. „Kaszëbsczé legendë”), tłomacza („Jiscënczi” Jana Kòchanowsczégò w rodny mòwie), pòetã, nôleżnika Radzëznë Kaszëbsczégò Jãzëka. Prowadzył zajmë òbczas Latny Szkòłë Jãzëka i Kùlturë Kaszëbsczi. Wespółtwòrził rozmajité projektë sparłãczoné z dzejanim dlô regionalny edukacji. W 2019 rokù òstôł wëprzédniony przez cządnik „Pomerania” jedną z nôwôżniészich nôdgrodów na Pòmòrzim – Òrmùzdową Skrą.
To leno dzélëk tegò, czim sã zajimôł. Òkróm tegò, a mòże przedë wszëtczim – Janusz béł pò prôwdze dobrim człowiekã. Taczim, z chtërnym chcało sã gadac, jaczi rozmiôł nalezc w se cepło i żëczlëwòtã dlô drëdżégò. Skrómny, baro skrómny. I òtemkłi na lëdzy. Z redoscą w sercu, jaką na gwës czerpôł òd Bòga, w Chtërnégò wierził. W kôrbiónkach pòdczorchiwôł swòjã miłotã do białczi, rodzënë, Bòga i Kaszëb. Kòchôł, wierził, twòrził. I dlôte tak wiele lëdzy dzysô ni mòże doprzińc do se, czëjącë ò jegò smiercë. Równak òn żëje – nié leno w tamti, niebiańsczi starnie, le téż w swòjich dokazach, jaczé nama òstawił.
Wieczny òdpòczink dôjce mù, Panie...

Aleksandra Dzãcelskô-Jasnoch