Czy wszywka alkoholowa działa na każdego? Dlaczego niektórzy wracają do nałogu?

Wszywka alkoholowa, zawierająca disulfiram, to jedna z metod wspomagających leczenie alkoholizmu, ciesząca się dużą popularnością w Polsce. Jej działanie polega na blokowaniu enzymu odpowiedzialnego za metabolizowanie alkoholu, co powoduje gwałtowne i nieprzyjemne objawy przypominające silnego kaca już po spożyciu niewielkiej ilości alkoholu. Mimo swojej skuteczności w krótkoterminowym powstrzymywaniu od picia, wszywka nie zawsze przynosi długotrwałe rezultaty. Dlaczego tak się dzieje?

Disulfiram, będący głównym składnikiem wszywki, hamuje działanie dehydrogenazy aldehydowej – enzymu, który rozkłada aldehyd octowy powstający podczas metabolizmu alkoholu. Nagromadzenie tej substancji w organizmie powoduje szereg nieprzyjemnych objawów, takich jak nudności, wymioty, bóle głowy, tachykardia, duszności, a nawet drgawki i utrata przytomności. Efekt ten ma na celu zniechęcenie osoby uzależnionej do sięgania po alkohol.

Skuteczność wszywki jest różna w zależności od indywidualnych predyspozycji pacjenta i wsparcia, jakie otrzymuje podczas leczenia. Badania pokazują, że:

• 60-70% pacjentów utrzymuje abstynencję przez pierwsze 6-12 miesięcy po wszyciu.

• 40-50% osób wraca do picia w ciągu pierwszego roku po zakończeniu działania wszywki.

• Długoterminowo, jedynie 20-30% pacjentów utrzymuje abstynencję przez 5 lat, jeśli leczenie opiera się wyłącznie na wszywce.

1. Brak wsparcia terapeutycznego

Wszywka alkoholowa Wrocław działa jedynie na poziomie fizjologicznym i nie rozwiązuje problemów emocjonalnych, które często leżą u podstaw uzależnienia. Osoby, które nie korzystają z psychoterapii, grup wsparcia (np. Anonimowych Alkoholików) lub terapii behawioralnej, mają znacznie większe ryzyko powrotu do nałogu. Psychoterapia zwiększa skuteczność wszywki o 20-30%.

2. Niska motywacja pacjenta

Decyzja o wszywce podejmowana pod wpływem presji ze strony rodziny, pracodawcy czy otoczenia rzadko prowadzi do trwałej zmiany. Osoby, które nie są wewnętrznie zmotywowane do zerwania z nałogiem, często wracają do picia po zakończeniu działania disulfiramu.

3. Środowisko społeczne

Osoby żyjące w otoczeniu, gdzie spożywa się alkohol, mają większe trudności w utrzymaniu abstynencji. Brak wsparcia ze strony bliskich oraz częsty kontakt z osobami pijącymi może wywoływać pokusę powrotu do nałogu.

4. Psychologiczne aspekty uzależnienia

Alkoholizm często wiąże się z próbą radzenia sobie z trudnymi emocjami, stresem, lękiem czy samotnością. Wszywka nie eliminuje głodu alkoholowego ani nie uczy pacjenta, jak radzić sobie z problemami emocjonalnymi. Bez odpowiednich narzędzi psychologicznych istnieje duże ryzyko, że osoba uzależniona sięgnie po alkohol po zakończeniu działania disulfiramu.

5. Złudne poczucie bezpieczeństwa

Niektórzy pacjenci traktują wszywkę jako „mechaniczne” rozwiązanie problemu, co prowadzi do fałszywego poczucia kontroli nad nałogiem. Brak pracy nad przyczynami uzależnienia oraz brak zmiany stylu życia zwiększają ryzyko nawrotu.

Disulfiram może powodować nie tylko reakcje związane ze spożyciem alkoholu, ale także szereg efektów ubocznych, które występują niezależnie od kontaktu z alkoholem. Do najczęstszych skutków należą:

• Objawy somatyczne: nudności, wymioty, senność, zmęczenie, metaliczny posmak w ustach, reakcje alergiczne.

• Objawy neurologiczne: zapalenie nerwów obwodowych, drgawki, halucynacje, psychozy.

• Objawy kardiologiczne: przyspieszone bicie serca, skoki ciśnienia, niewydolność krążeniowa.

Choć wszywka alkoholowa może być skuteczna w krótkoterminowym wsparciu abstynencji, coraz większą popularność zdobywają nowoczesne metody farmakologiczne, takie jak naltrekson. Lek ten zmniejsza głód alkoholowy i nie powoduje tak intensywnych skutków ubocznych. Badania pokazują, że tylko 30-40% pacjentów wraca do picia w ciągu 2 lat stosowania naltreksonu.

Wszywka alkoholowa nie jest rozwiązaniem dla każdego. Jej skuteczność zależy od indywidualnej motywacji pacjenta, wsparcia terapeutycznego oraz środowiska społecznego. Bez pracy nad psychologicznymi aspektami uzależnienia oraz zmianą stylu życia, istnieje duże ryzyko nawrotu do nałogu po zakończeniu działania disulfiramu. Dlatego wszywka powinna być traktowana jako element kompleksowego leczenia, łączącego farmakoterapię, psychoterapię i wsparcie bliskich.