Wiérztë Karolënë Serkòwsczi

pierszé dzéle

nie òddzëwòwùj

mòjich słowów

chtërne wierzą w ten czas

prawie wëschłë

òstatczi niegwësnoscë

rozlóné pò głowie

w kòżdi krople

zamkłé wspòminczi

rozpùszcziwóm i dzelã

na pierszé dzéle

szukóm drëdżich

zabaczë

że bëło jich wiãcy

dlôcze

nie znómë sztrukturów

pòrechùjã je

wczora

doznóm

jitro

że wôrt je czekac

za scësło

za scësło mie

w tim ùłożenim

òd lat

rãce rozkłôdóm

na wznak

nie pamiãtóm ju

przëczënów

szukac jô òprzestała

zôczątkù nie znającë

tëch dzur

mój dech

ju nie wsłëchiwô sã

we mie

jô nie chcã gò czëc

chcã wiedzec

że mògã zacząc

wszëtkò òd nowa

i słabòsc òdwòłac

bëc parminiã wiatru

rosą na sniegù

ùsmiechã mòtila

jasnoscą nocë

chcã widzec

twòjégò pùlsu sztôłt

òdmalowac na nim

swój ritm

***

nie mdzë

ti sami dbë

co jô

òd tak

nie pòdzerôj

żëcô w dôce

wszëtkò co môsz zrobic

to twój szëk

skrzél ju sã sztôłtëje

nie skrzéwiôj cała zôs

dosc ju tëch prosbów

mùszisz wësłëchiwac

wszëtczich głëpòtów

wez je na skarń

ta skòrëpa w tobie sedzy

je mùsz leno z ni wińc

słëchôj

wiele jesz w sobie môsz

ti mùzyczi z dôwnëch lat

chòdzë pò stłëkłi place szkła

i dotrzëmòwùj òbiecënkù

to nigdë nie mdze prostszé

wiém

naùczë sã

pò tim bëc

ùsmiechã twòjich lëpów

chùtkò zabôcziwôj céń

ùdzejôj swòjã mëslã

i żij

głos

zanim òprzestónã nëkac

wkół sebie

wezdrzã na to z górë

wëminã sã

do blónów

rozrechùjã swòje próbë

pòdzelã

na drãdżé i niespòkójné

za mòjim hòrizontã

je ju noc

rozwidnionô łiskã zmianów

nie copnã sã

òbjimnã w remiona

òstrą pòrenicã drãtwiznë

dobãdã nad kòlącą jasnotą

nieprôwdë

żebë na sztërk

zamknąc sã w cëszë

i ùczëc swój głos

***

na złosc

jaką móm w se

za sromòtã

chtërna sedzy na spódkù

nie zjiscã sã

w rolë òfiarë

tej skłôdóm swòjã barń

ju dzys

wiedno pòrenicą

chòc i tak za pózno

próbùjã wstac
z ùpôdkù mòjich snieniów

nie wierzëc

że znôwù sã nie ùdô

bëc dërżeniã

w pùsti pòwiescë

ò drãgòtach

Karolëna Serkòwskô

Pùblikowóné w: „Zymk”, Mùzeùm Kaszëbskò-Pòmòrsczi Pismieniznë i Mùzyczi, Wejrowò, nr 11 (2021)