
„Widë zgasłë. Zarô równak zajasniałë, terô swiécëłë leno w jeden pónkt, prost na strzódk pòdwòrzô. Prawie tam stojała festowô mésterka. Wnet do czësta gòłô. Malińczé złoté pónktë, blëszczącé w wielefarwnëch parmieniach reflektorów znaczëłë kòżdą krągłosc ji cała. Le tej-sej wiãkszé złoté platczi krëłë co wiãcy. Kò to nié le ji białczëné dobroctwa przëcygałë zdrok widzów. Tańcowała doch pażwicã, bëtowsczi hipnoticzny tuńc. Mésterka co sztócëk letkò rozwiera lëpë a tej dech wëchôdający z gôrdzelë dërgòtôł ji pażewkama. Razã z miarowim ritmã mùzyczi pażewkòwé wibracje chlastałë òbzérôczów wałama, jaczé trzãsłë jich pòdniebiã. Kòmù rosłë tam pażewczi, czuł niewëmòwny ùbëtk, chto jich ni miôł téż czekôł za pòstãpną wałą, i jesz nową, i nową.”
Sódmi dzél „Pażewczi” do pòsłëchaniô niżi.
Chcesz być na bieżąco z wieściami z naszego portalu? Obserwuj nas na Google News!